چقدر زیاد!

چی؟

50 میلیون رو میگم.

کدوم 50 میلیون؟

همونی که امروز رئیس جمهور ایران به هر کدوم از اعضای تیم ملی وعده ش رو داد. البته کار بزرگی کردن و دل مردم مسلمان ایران رو شاد کردن و مقام معظم رهبری هم تشکر کردن. ولی چقد از این هزینه ها برای افراد برگزیده ایرانی تو مسابقات بین المللی قرآن میشه؟ اصلا رئیس جمهور با هاشون دیدار میکنه؟ نمی دونم شاید تا حالا دیدار کرده باشه، ولی من تو رسانه ندیدم فقط مقام عظمی ولایت رو دیدم که هر ساله با شرکت کننده ها تو مسابقات بین المللی قرآن دیدار داره. اصلا با مسابقات بین المللی قران کار ندارم کلا چقدر برای تشویق مردم به انس با قرآن یا حتی کارای فرهنگی دیگه خرج میشه!!!!!!!!!! تازه امروز با یکی داشتم درباره مدارس قرآنی حرف میزدم که چرا بچه ش رو نمی بره مدرسه قرآنی گفت تو دبستانش سالانه یه میلیون و ششصد میگیرن تا ثبت نام کنن. البته ارزششو داره ها. ولی ....

امروز نامه دردمندانه حجة الاسلام قرائتی درباره مهجوریت قرآن رو میخوندم  دل آدم رو آتیش می زنه. تو پست بعدی نامشو می زارم.

قال علی (علیه السلام): کانَ لی فیما مَضی اَخٌ فی الله وَ کانَ یُعَظِّمُهُ فی عَینی صِغَرُ الدُّنیا فی عَینِهِ وَ کانَ خارِجاً مِن سُلطانِ بَطنِه ِ فلا یَشتَهی مَالا یَجد وَ لا یُکثِرُ اِذا وَجَد

وَ کانَ اَکثَرَ دَهرِهِ صامِتا فَاِن قالَ بَذَّ القائِلین وَ نَقَعَ غَلیلَ السّائِلین وَ کانَ ضَعیفاً مُستَضعفاً فَاِن جَاء الجِدُ فَهُوَ لَیثٌ غادٍ وَ صِلُّ وادٍ

لا یُدلی بِحُجةٍ حَتی یَاتِیَ قاضِیاً و کانَ لا یَلومُ اَحَداً عَلی ما یَجِد العُذرَ فی مِثلِهِ حَتی یَسمع اعتِذارِه

و کانَ لا یَشکوا وَجَعاً اِلا عِند بُرئه وَ کان یَفعَلُ ما یَقولُ  وَ لا یَقولُ ما لا یَفعلُ وَ کانَ اِن غُلِبَ عَلی الکلامِ لَم یُغلَب عَلی السُّکوت وَ کانَ علی اَن یَسمع اَحرَصَ مِنهُ عَلی اَن یَتَکَلَّم وَ کانَ اِذا بَدَهَهُ اَمران نَظَرَ اَیُّهُما اَقرَبُ اِلی الهَوَی فَخالَفَه

فَعَلَیکُم بِهذه الخَلائق فَالزَموها وَ تَنافَسوا فیها فَاِن لم یَستَطیعوها فَاعلَموا اَنَّ اَخذَ القَلیل خَیرٌ مِن تَرکِ الکَثیر.

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: در گذشته برادری دینی داشتم که در چشم من بزرگ مقدار بود. چون دنیای حرام در چشم او بی ارزش می نمود، و از شکم بارگی دور بود، پس آنچه را نمی یافت آرزو نمی کرد، و آنچه را می یافت زیاده روی نداشت.

در بیشتر عمرش ساکت بود، اما گاهی که لب به سخن می گشود بر دیگر سخنوران برتری داشت، و تشنگی پرسش کنندگان را فرو می نشاند. به ظاهر ضعیف و مستضعف می نمود، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان بود.

تا پیش قاضی نمی رفت دلیلی مطرح نمی کرد، و کسی را که عذری داشت سرزنش نمی کرد تا اینکه عذر او را می شنید.

از درد شکوه نمی کرد مگر آنگاه که بهبود یافته بود. آنچه عمل می کرد می گفت، و به آنچه عمل نمی کرد چیزی نمی گفت.اگر در سخن گفتن بر او پیشی می گرفتند در سکوت مغلوب نمی شد. و بر شنیدن بیشتر از سخن گفتن حریص بود. اگر بر سر دو راهی دو کار قرار می گرفت می اندیشید که کدام  یک به خواسته نفس نزدیکتر است تا راه مخالفت آن را پوید.

بر شما باد به روی آوردن به اینگونه ارزشهای اخلاقی، و با یکدیگر در کسب انها رقابت کنید، اگر نتوانستید بدانید که بدست آوردن برخی از آن ارزشهای اخلاقی بهتر از رها کردن همه است. 

منبع:حکمت 281 نهج البلاغه فیض الاسلام

أیُما إِمرَاَةٍ رَفَعَت مِن بَیتِ زَوجِها شَیئاً مِن مَوضِعٍ إلی مَوضِعٍ تُریدُ بِهِ صَلاحاً إلّا نَظَرَ اللهُ إلَیها

هر زنی که در خانه شوهر به قصد مرتب کردن آن چیزی را جابجا کند خداوند به او نظر (رحمت) می کند.

بحار الانوار ج 100 ص 251

قال رسولُ الله صل الله علیه : ایُّما امراة آذَت زَوجَها بِلِسانِها لَم یَقبَلِ اللهُ مِنها صَرفاً وَ لا عَدلاً وَ لا حَسَنَةً مِن عَمَلِها حَتّی تُرضیهُ وَ اِن صامَت نَهارَها وَ قامَت لَیلَها... وَ کانَت فی اوّلِ مَن تَرِدُ النّارَ وَ کَذلِک الرَّجُلُ اِذا کانَ لَها ظالِما

هر زنی که شوهر خود را با زبان بیازارد، خداوند هیچ انفاق و عوض و کار نیکی را نمی پذیرد تا او را راضی کند، حتی اگر روزها روزه بگیرد و شبها به عبادت بگذراند و... چنین زنی اولین کسی است که وارد آتش خواهد شد، و همچنین است اگر مرد به زنش ستم روا دارد.

وسائل الشیعه ج 2 ص 211

آزادی زن در خودآرایی و به نمایش گذاشتن جلوه های زنانه باعث افراط در تجمّل و توجّه به زیباییهای ظاهری می شود و این توجه افراطی، می تواند بروز اختلالهای روانی را در زن در پی داشته باشد.

پوشش و حجاب به دلیل اینکه نقش اساسی در متعادل کردن غریزه ی خود نمایی و تبرّج زن دارد، عامل مهمی برای جلوگیری از بخش بزرگی از پریشانی ها و دغدغه های فکری زن به شمار می آید؛ زیرا آزادی زن در خودآرایی و به نمایش گذاشتن جلوه های زنانه در بین جامعه، باعث افراط در تجمّل و توجّه به زیبایی های ظاهری می شود که این توجه افراطی، می تواند بروز اختلالهای روانی را در زن در پی داشته باشد. 

محققان علوم رفتار در تحلیل خودنمایی بیمارگونه و برخی ناهنجاریهای پوششی برخی افراد معتقدند وقتی زن، بی حجاب و با ظاهری پر اطوار در بین مردان ظاهر می شود، ممکن است عده ای او را مورد تحسین و تکریم (ظاهری) قرار دهند. به همین دلیل وی همواره سعی می کند وضع ظاهری خود را طوری قرار دهد که بیشتر مورد پسند آنها قرار گیرد. 
این کارشناسان با اشاره به آثار آغاز این رویه اخلاقی افزودند: معمولاً این گونه زنان و دختران برای اینکه محبوبتر شوند، هر روز وقت زیادی را صرف آرایش و تقلید از مدهای جدید می کنند. این روند، می تواند ناراحتیهای روانی زیادی را برای آنان ایجاد کند. نگرانی از اینکه ممکن است همیشه کارها به دلخواه پیش نرود، باعث بروز مشکلاتی برای آنها می شود. برای مثال این تصوّر که آیا با صرف این همه وقت و هزینه ی مالی توانسته اند نظر دیگران را به طرف خود بکشند و مورد پسند آنان شوند یا به عکس، مورد تمسخر و تحقیر آنان هستند، می تواند همواره ذهن آنها را به خود مشغول کند و آنها را به انسان هایی نگران تبدیل سازد. 
محققان به این نکته هم اشاره کردند که دلیل بعدی که می تواند بر نگرانی آنها بیفزاید، این تصور است که هر لحظه رقیبی زیباتر از راه برسد و همچنین دلیل دیگری که باعث ناراحتی برای آنها می شود، این است که می بینند به مرور زمان از زیباییشان کاسته می شود و زنان جوانتر و زیباتر جای آنها را می گیرند و نقش آنها را در ربودن دل ها کمتر می کنند. آنها برای اینکه در این رقابت، ضعف خود را جبران کنند، دست به کارهای مختلفی می زنند؛ یعنی تنوع طلبی بیشتر در لباس، آرایش، جلوه گری و خودآرایی که البته نتیجه ی چندانی برایشان ندارد و آنها در مانده تر می سازد زیرا از شخصیت محکم درونی برخوردار نبوده اند و همواره هدفشان جلب رضایت ظاهری بوده است. 
محققان در ادامه به این نتیجه اشاره کردند که هنگامی که یک زن در اثر آزادی در خودآرایی و جلوه گری به چنین احساسی رسید، به زودی متوجه می شود که در این رقابت، دیگر توان مقابله با زنان زیبا و جوان را ندارد، با گذشت زمان و مسن شدن این احساس تلخ در او بیشتر می شود؛ زیرا می بیند همان افرادی که چندی پیش خریدار به جهت دسترسی آسان و جلوه گری های زنانه اغراق شده اطراف او بودند، دیگر حاضر نیستند با او رفت و آمد داشته باشند و بهای چندانی به او نمی دهند. این مرحله ایست که زن دچار افسردگی و اضطراب می شود و از تنظیم امور شخصی و اجتماعی خود درمانده می شود و اگر پذیرای واقعیت نباشد حتی گاه دیده شده که دست به خودکشی می زند. 
در همین زمینه نویسنده ی کتاب چهره ی عریان زن می نویسد: زیبایی، به نمایش برجستگیهای بدن و آرایشی که اضطراب درونی و فقدان اعتماد به نفس را پنهان می کند، نیست؛ بلکه پیش از هر چیز مدیون قدرت تفکر، سلامت و کمال نفس است. چه بسیار دخترانی که به سبب شوق دستیابی به نشانه های مقبول زیبایی و زنانگی، به اختلالات روانی و اضطراب های گوناگون مبتلا شده اند. گمان و تصور یک دختر این است که زندگی و آینده اش به اندازه ی بینی و یا خمیدگی مژههایش بستگی دارد، تا آنجا که حتی یک میلیمتر کوتاهی طول مژه نیز می تواند به مسئله ای جدی و بحرانی واقعی در زندگی او تبدیل شود. 
واقعیت این است که وقتی زن تمام زیباییهای خود را در معرض تماشای عموم قرار داد، دیگر چیزی برای جلب نظر ندارد و براساس قانون عرضه و تقاضا، ارزش خود را از دست خواهد داد. در حالی که به گواه روانشناسان و محققان علوم رفتاری بر اساس یک منطق تجربی و عقلانی رعایت پوشش مناسب سبب افزایش زیبایی زن می شود. 

^{منبع : تبیان}

بوی بهشتم! فرزند عزیزم!

تو که هستی خانه‌ام بوی خدا می‌دهد، خدا هم با وجودت بهانه‌ای برای مهر ورزیدن به من پیدا می‌کند.

قرار دلم!

تو بودی که بهشت را زیر پایم آوردی، وقتی آمدی خانه‌ام را بهشت دیدم و نفس کشیدن در این بهشت شوقم را برای دیدن بهشت خدا بیشتر و آرامش را میهمان که نه میزبان دلم کرده است.

روشنای خانه‌ام!

تا تو هستی خیالم آسوده است که آشیانه‌ام نظرگاه یار مهربان است. پرنده‌ی کوچک خوشبختی وقتی خدا تو را به من داد بار تربیتت را، بال صعود به سوی خود قرار داد؛ تو راز پرواز من به سوی خدایی.